اثربخشی آموزش همدلی بر پرخاشگری و کیفیت روابط با همسالان دانش‌آموزان پسر

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش همدلی بر پرخاشگری و کیفیت روابط با همسالان دانش­آموزان پسر بود. روش پژوهش، نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش­آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی97-96 بودند. به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه ای، 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) اختصاص یافتند. شرکت کنندگان گروه آزمایش طی هفت جلسه­ی 90 دقیقه­ای تحت آموزش همدلی قرار گرفتند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، و پرسشنامه روابط با همسالان هادسون، جمع­آوری شد و با آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته­ها، حاکی از آن بود که 75 درصد واریانس نمرات پس­آزمون گروه آزمایش، ناشی از تأثیر آموزش همدلی بر پرخاشگری و روابط با همسالان است. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که آموزش همدلی بر کاهش پرخاشگری و کیفیت روابط با همسالان تأثیر دارد. همچنین آموزش همدلی بر کاهش ابعاد پرخاشگری (فیزیکی، کلامی، خشم، خصومت) دانش­آموزان مؤثر است.